2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
944
Okunma
bir olandan dağılmışız bulup tanımak adına birbirimizi
duvarların tanrıları dua bekliyor çok çalışmalıyız
bir nefeslik bir tabureye çöküyorsun
anlayabiliyorum olanlar farklı
bu lodos da hiç yaramadı üşüyerek ısınanlara
tanımadığın yüzler sarmış mekanı
o kara kız saçlarını kırmızıya toplamamış hem çığlığı uzakda
herkes -her gün bir bukalemunu kurban etmiyor
kış yazı akıl bunaltan bu doğal
olurdu olsa birinin çocukluktan kalma uğultusuz yaylağı
çıkar biri küfreder boşluğa
en loş köşeye soyunur gider ağzı kilit biri kendini
olmuyor hiçbiri
rüzgarın koşan ayakları gelmiyor -kavakların yelleri
renkler kendiliğinden eriyor
ritmik -boğaz yanması gibi
dudaklarım kimin cevabını bilmiyor kimse
diller güneşi öpecek kadar uzun değil üstelik
0047
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz