Yağmur yağıyor gözlerime prenses
Galiba ağlamıyorum...
Gece fazlasıyla nemli
Sokaklar kimsesizce soluk alıp vermede,
Ve ben boş bir yolda yürüyorum
İçim tenha,
Merak etme mahzun değilim
İnkar da etmiyorum,
Yanaklarım ıslak
Fakat kurumaya bıraktım artık düşlerimi
Şu sahte tik taklardan,
Ummuyorum artık hiç bir şey...
Sıfırın altında bir hayat sürüyor hayallerim
Beklentilerim iki büklüm
Bazen diyorum
Yoksa beni yıldızlar mı takip ediyor?
Ne çabuk da karardı hava.
Çok yürürsem açılır mı şu karanlık?
Diyorum ve gecenin ateşini izliyorum
İnsan geceleri çok az görürken,
Ne çok şey görüyor prenses
Belki de hissetme vaktidir bu vakitler
Gözün az gördükçe,
Gönlün çokça duyması...
Kim bilir belki bu yüzden gece gürültülü,
Gece hüzün,gece uzun...
Gündüzün yorgun yürek yorgunlukları
Gecenin yastık altlarında dinlenmekte.
Ağır ağır kapanan kirpikler,
Durgun bakışlar, bekleyişler.
Bir de baykuşlar var prenses
Gecenin ürkek ezgisi onlardan soruluyor
Konumu belirsiz uğultulu seslerine
Kara fatmalar eşlik ediyor
Ben beklemeyi baykuşlardan öğrendim prenses
Usulca içime sokulup,kanat çırpmadan beklemeyi...
Sonra yorgun düşüyor ayaklarım
Bir sokak lambası var başucumda
Biraz soluklanıyorum
Ellerim başımda,
Seni bir de böyle düşünüyorum
Vakit çok geç
Kalkıyorum ve sensiz sokakları terkediyorum
Giriyorum o soğuk odama
Bir battaniye alıyor üstüme
Yokluğunu ısıtıyorum
Gece çıkmaz bir sokak oluyor aklım
Ve yürüyorsun zihnimin sokaklarında...
Gece ne kadar çoğalıyor seninle
Bir bilsen...
Sesin dolanıyor hafızamın sayfalarında
İsmin geçiyor fikrimin her satırında
Ve girip tüm hayallerimin kapılarından
Rüyalarımda oturuyorsun
Bir iç çekiyorum,bir ses duyuyorum
Dışarıda hala yağmur yağıyor prenses
Peki gözlerimdeki bu nem de ne?
Rüzgar