3
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1402
Okunma
umudun
yok oluşları teninde taşıdığı
bir yer
hüküm ki
gücenmeleri ergen
sessizliği makasla biçilen
bir karanlığın karşısındayım
boşluklar ve hüzün
doğurganlaşan uçurum ikilikler gibi
ruhuma doğuyor
pervanesiz kat kat çığlıklar
ellerim sağırlaşıyor
çocukluğuma kim seslense duyulmaz.....
hasretler yakalıyorum zifiri ama mert olan
elekleniyor dikişsiz kimliğim
ölmek pahasına
olmazlara gülümsüyorum
bilinçlenmiyor
emeklerken adımsızlığım
dokunurmusunuz
yüreğimin savaşan kara intiharlarına
çünkü
uçsuz elbiseler dikiyor niyetlerim
.....
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
