Yürek yangın yeridir sevda ise kor gibi
Hayattan kopar âşık vurgun yemiş misâli
Dünyaya gelmemiştir asla bir eşi menendi
Gün be gün eritir bitirir yoktur onun visâli
Yayılır herbir yere kanser hücresi gibi

Aşk hoyrat bir fırtına acımaz asla sana
Bakmaz gözünün yaşına vicdan ne arar onda
Yanmışsın yıkılmışşın sormaz bir kere asla
Seni sana bırakır dönüp bakmaz arkaya
Eline düşmeye gör yetişmez imdâdına

Bir bakarsın ilkbahar bir bakarsın sonbahar
Dalların çiçeklenir dört mevsim olmuş ilkbahar
Zaman geçtikçe bağ bostan kalmaz yakar
Hoyratçasına vurur olur mevsim sonbahar
Yaprakların sararır gelmez bir daha bahar

Sel olur katar seni götürür bilinmeze
Derman kalmaz bedende savurur hiçliğe
Yok eder karıştırır toprağın tâ içine
Hayat kalmaz ki sende dalarsın bilinmeze
Ara ki bulasın o divane kalp nerde

Yağmur damlası gibi damlar önce gönlüne
Şiddetini arttırır dönüşüverir sele
Felâkete dönüşür gönül evin harâbe
Herşey târumâr olur olursun bir virâne
Perişan eder seni bakmaz birkez gönlüne

Aşkın yolu yokuştur hal bırakmaz ki sen de
Nefesin kesilir de düşüverirsin yere
Tutup kaldırmaz seni bakmaz ki hiç yüzüne
Geçirirse eline yandın o zaman sen de
Merhametten kırıntı yoktur ki içinde

Aşk sel aşk fırtına aşk yangın aşk çığ hayatın ortasında
Mevsim olsa da bahar dönüverir hazana
Kimi leyla kimi mecnun kimi ferhat kimi şirin olsa da
Aynıdır yaşananlar şu dünya atlasında
Hep canlara kasteder bırakır yokuşlarda
Aşk kimi güldürmüş sanki bir serap çöl ortasında

Gülmek istiyorsa gönül fâniyi bırakmalı
Gerçek olan sevdanın ateşiyle yanmalı
Bu yollarda asla yaya kalınmamalı
Ebedî âlem için bu duygu araç olmalı
İşte asıl o zaman aşk olur tûba ağacı
Ve İşte asıl o zaman aşk güneşi olur aşkın adı
Çekilen de yana kâr kalır bu da AŞKIN GERÇEK FASLI