Küçücük bir çocukken anneye hasret kaldın
Ebva’da boyun büküp gözyaşlarını sildin
Hüzün seylaplarına ilk kez o zaman daldın
Alemlere rahmetsin benim canım Efendim

Bir gül goncası iken Rabbin himayesinde
Ebedlere uzanan ömür sermayesinde
Büyüdün elçi oldun rahmetin gölgesinde
Alemlere rahmetsin benim canım Efendim

Kapkara gözlerinde her gece ay doğardı
Yüzün güneş gibiydi karanlığı boğardı
O şefkâtli sinene tüm insanlık sığardı
Alemlere rahmetsin benim canım Efendim

Türlü türlü çileye cefaya göğüs gerdin
Yaradanın uğrunda canını öne serdin
Neyin var neyin yoksa Hakkın yolunda verdin
Alemlere rahmetsin benim canım Efendim

Topukların şişerdi kullukta en öndeydin
Sabırda metanette şükürde en zirveydin
İnananlar içinde her zaman en gözdeydin
Alemlere rahmetsin benim canım Efendim

Ümmetin hayrı için sıkıntılar yaşadın
Kundakta bir bebekken ümmetini diledin
Mahşer günü gelmeden ümmetini istedin
Alemlere rahmetsin benim canım Efendim

Adın anıldığında azaptan felah bulmak
Mübarek izlerinde İslam nuruyla dolmak
Ne büyük bir şereftir senin ümmetin olmak
Alemlere rahmetsin benim canım Efendim(SAV)


Selva Durmaz Emir