zifiri bir zindan karanlığında
hep seni aradım sevda çiçeğim
üstelik kendimden çok seni düşünüyorum
illegal bir yıldıza gözlerim dalınca
gözlerimde senli nehirler akıyor

ve bir çiçek güneşe nasıl bağlıysa
toprağa aşıksa
ve su olmadan yaşayamazsa
bende sensiz yaşayamıyorum
ve ben ateşten bir yürekle yaşıyorum
sensizliğin okyanusunda

her gece bir karanlığı üstüme örterek uyuyorum
her sabah bir karanlığa uyanıyorum
kimse bendeki seni görmesin diye
mutluluğu bulmaya hiç yetişemedim
zaten ömrümde yetmezdi
ufacık bir yüreğim var benim
annemin en memesinden
emdiğim süt kadar temiz seviyorum seni

eski zamanlar da unutulan sevdalar kadar yalnızım
ve kaçan bir uçurtmanın arkasında bırakılmış bir çocuğum ben
gökteki yıldızları seyrederek sana yetişmeye çalışıyorum
oysa elimde kopan uçurtma ipleri boğazıma dolanıyor
sokağa saçılan bilyeler kadar çaresizim
ve yetim bir çocuğun ağlamaklı gözleriyim ben
okyanuslar kadar mavi yanaklarımda biriktirmişim

ve hep hayalinle yaşıyorum burada
ellerim cebimde kaybettiğim umudumu arıyorum
bazı geceler acımasız bir türkü içimi delip geçiyor
bazen adını söylemeye korkuyorum
adını yüreğimden koparmalarından korkuyorum
sonra yüreğimden bir mermi yer gibi canım acıyor
ve kapı eşiğinden sızan bir rüzgar kadar sessizleşiyor-um

yüreğimde sana biriktirdiğim sevdam idamdan geçiyor
ama senden, sevdasından vazgeçmiyor
içimde dizginsiz bir rüzgar gibisin
bir fırtınada boğuyorsun beni

ibrahim dalkılıç

04.12.2017
00.01 izmir