Hep bir yarına doğruluk
Hep bir unutulma istegi
Oysa kopamamisken henüz geçmişten
O yolları henüz aşamamisken

Şimdi islaklardan dolma bir sonbahar sabahı
Ne varsa dökmeli yahut sarartıp
Yahut aşındıra aşındıra mutlak zifirisini
Kenarlarinda birikmiş sulak birikintiler
Dökülür sessizce
Oluklar nice güzel soluk verisleri serzenişler
Duyulur arsızca
Böyle yıkasa ya tüm birikmişliklerimi
İçimdeki seni alip ta götürse uzaklara
Yok etmeyi bilir miyim
Esintilerinde bulabilirmiyim yoklugunu ansizin
Öylece gidiyorum
Kimin ne derdi var kimin kaç ton nefesi
Neresinden neresine hayatın aldirmadan

Korkuttular belliki
Sahi
Hep bir mesafeli uçurumlar
Kirli yokuş dipsiz ufuksuz yuzeylerinde
Cikmazları
Ölmeye çagiranları oldu ömür sancilarimin
Tutundukça geri sayması
Kısaldikça uzaması
Yordukça yorması belkide

Taş koyuyorlardı
Söyleyin
Kuş görse uçmazmıydı
Kalp duysa küsmezmiydi
Engelliyorlar edepsizlik değil mi bu
Saygı ne biliyorlar mıydı
Bilmiyorlardı
Sorulara doğru ufka yolalan
Kaybolmuslugumda
Geri dönme heveslerim
Yordu göz kapaklarimi
Duyun ayrima dusurenler
Asırlarında biyerdeyim
Duraklarında nefeslemekteyim
Güne bakan beş nükteyi solukluyorum her gece
Sıyırdı hiçliğe acilan tüm yollar alnımı gizlice
Açın kapıları
Girdim çıkamıyorum