_ sürekli güneşe bakar gibiydim

gözlerimde kızıla çalan pul pul siyah bir lekenin uçtuğunu görürdüm


Güzelliğinle beslenirdi günlerim, donanırdı gökler rengarenk kuşağıyla yalvaran bakışında

kızıla çalan renkler yanardı; gecelerimde yalnız ben görürdüm senden kalan ne varsa.


_ yüzümü budayan zamanda

yüreğini tazelerim diyordu tepeden bakan o kumral güzel

şimdi ise bir dere akıyor çiçekler arasından yanaklarıma


Duvarlar sürekli öfke ve gizem sıralardı benim için. Bulutlu bir gökte sınırsızlaşıyordum,

arzunun sihirli ve yıkıcı güçlerinden yararlanarak kendi dünyamda uzaklaşırken; kömür

karası gözlerinden, sabreden benden telaşsızca kendini bir yaprak gibi boşluğa bıraktın.


_ her şey için çok geç artık geri vermedin beni

amaçsız biri gibiyim mankurt söküyor belleğim


Eziliyor karmaşam ve sessizce geldiğin gibi savuşup gittiğinde rüyamdan...