_ bileceksiniz

sarı saçlı mavi gözlü biri vardı

sevdalı değil ona karasevdalıyız

Şafağa kadar seyrettim yattığı yeri, salı gecesi; ay gelir ışır mozoleden doğduğu güne aylak olmasın

diye. Ruhum parlıyordu, ay gittiğin yerden dönüşünü görmek için beklerken helecanlar içinde; durgun

şehrin üstüne uzanmış ay, serkeş ve kasvetli; kurumuş ve körelmiş yürekler gibi.

_ ileri

yıldızlı umut hayali erişti Akdenizin üstüne

Bu gök gürültüsünün sarstığı gizemli rüzgâr, şimdi penceremin nişinde; ıssızlık boyunca küller ve

yıkıntılar altında döndüler; kırılan dalgaların dövdüğü kıyının haykırışları var içinde.

Görüntüsü yaşamın ve ışığı parlıyordu şayak kalpağından, boyun eğmiş uzandılar altında;

saatler donuk ve zayıf soluyordu artık onlara.

_ ve gitti

bir perşembe günüydü

bu şehir aşağıya çökeldiğinde

üşüdü rüzgârından bir bulutun

dokuzu beş geçe

Rüzgârın yorgun düştüğü yerde bitkiniz diye başladılar şimdilerde, o şehrin üstüne rüya içinde rüya

görmeye. Ortasında bir gecenin düşünürken yorgun, kandırıp suyu yatağından çevirmeye;

nasıl bir masal anlatıyorsunuz bize.

_ korkunuzdan

göklerden uzun süren geceye ışık dökülür diye

dönülür en mutlu gün

en mutlu saatlere