Tam bir saat beklemişti adam kadını,
Kadın mahçup ve yorgun.
Biraz da muzip bir tavırla heycanlı.
Saat 01 00’de,
İstanbul’un en güzel yerinde,

Adamın sırtı denize dönük.
Kadının tam karşısında deniz.
Adam konuşuyor.
Kadın bir denizde boğuluyor.
Bir de adamın sözlerinde.

Kadın adamın gözlerine dalıp gidiyor.
Bir de denizin en derinliğine.
Mavi gömleği var adamın.
Gömlek mi daha mavi deniz mi.?

Kadın düşünceli.
Amma da gamsız be bu kadın.
Konuşulan konunun ciddiyetini bir kenara koy,
Kadın lunapark diyor adama.

Hadi gidelim diyor kadın adama.
Adam kadına bakıp gülümsüyor.
Sen hiç büyümez misin diye soruyor kadına.?
Kadın hala çocuk.
Büyümem diyor dönüp adama.

Yükseklik korkusu var mış adamın.
Oysa kadın gökyüzüne aşık.
Nasıl yükselemezler gökyüzüne,
Adam korkusunu bir kenara atıp,
Kendini kadına bırakıyor.
Ve gökyüzü ikisini bir anda kucaklıyor.

Kadın öyle huzurlu öyle mutlu ki;
Kadın özgür kadın göklerde,
Kadın zamanı durdurmuş sevdiğime.
Adam yanında ve kadın,
Gökyüzüyle birlikte bu adamı seviyor.
Sevgisini içine çeke çeke.