tozuyan aklımda bir harmanla savrulur yalnızlık
gecenin tütsü dumanında hayalden hayale dağılmak benimkisi


ve
kalbimin cesedi vurmaksızın hiç bir kıyıya
nasıl çıktım bu yola
elbet başlangıcı vardı
ırmak yüklü
gözlerimin







gölgelere damlayan izlerde çözülürken güneş
dört mevsim rüzgarın kanatlarında ayaklarım
takvim besler
uzun ömürlü ağaçlar
sar göğsümü
gül ağzı pencerelerle
sıva sırtımı


çünkü,
aydınlık duvarlara çiçekler asacağım
yol boyunca avuçlayabilirsin içindeki kalbimi
şaşkın bir çocuğun elinden zamanı tutabilirisn
sür sessizce maviyi tenime
saçlarım omuzlarıma dökülsün
yüzün ellerimde dolaşayım
bir avuç da olsa
saksılarımda toprağın olsun
benim olsun







dilimde sevda
yüreğime türkü gibi dolanırken
baharımı al
neyim varsa al
hem bir kaç masal anlatırım çocukluğumdan
olmaz mı

gel
ortasında oturalım yoksul kaldırımların

ışıklarımla oynamayın karanlık
başımı size dönemiyorum

ah kalbim
gülüşünün sonsuzluğunu içiyorum