Sen hiç uyandın mı,
Hıçkıra hıçkıra ağlayan gecelerin sabahına?
Hiç utandın mı gözlerin kazayla aynaya değdiğinde,
Yüzündeki o yabancıdan?
Hiç hissettin mi yaşlanmışlığı yüreğinin ta içinde?
Saplandın mı hiç duyguların kara deliğine?
Uyuyamadığın oldu mu, uyumuya yemin ettiğinde?

Sen hiç sensiz kaldın mı?
Hiç yaşadın mı yalnızlığı,
Seni boğan kalabalığın içinde bile?
Benliğini uzaklarda bir hayal de bırakıp,
Kendini bile unuttun mu sen?
Sen kendini sevebildin mi benim kadar?
Hayallerinin bir bir yıkıldığı da oldu mu gençliğin baharında?

Sen hiç uyandın mı,
Hıçkıra hıçkıra ağlayan gecelerin sabahına?
Hiç uğradın mı yalnızlık şehirlerinde,
Unutulmuşlar sokaklarına?
Hiç ağladın mı sesini kendin bile duymadan,
Ama gönlün hıçkıra hıçkıra...?
Gülmeyi, gercekten gülebilemeyi de özlediğin oldu mu,
Kahkahalara boğulduğunda?

Bu gün yine uyandım,
Hıçkıra hıçkıra ağlayan gecemin sabahına!
Yine utandım,
Gözlerim kazara aynaya değdiğinde,
Yüzümde ki o ne idüğü belirsiz yabancıdan!
Sen de yüzerken kayboldum,
Yalnızlık şehrinin, unutulmuşlar sokağında...

Kelkit - 28.01.2007
Selim Seven