Tuhaf nasıl bir dünya bu
Yoksa dünyaya göre sen mi tuhaf
Gözler derinleşir ilerde
Bekleşir yaşlar gözbebeklerinde
Yine yanındayım çıplak satırlar
Gel benimle
Nereye diye sorma kalbe
Taş olup basma
Ahh basma
Çeşminde sararır yapraklar ve
Ve dökülür yere
Senin döküldüğün gibi serilir uzanır
Sonra bir rüzgar sesi
Alır gider sarı yaprakları
Dilediğince savurur biçareleri
Dilediğince
İşte ben buyum çıplak satırlar
Koynunda koyar mıyım aklar karalar ve diğerlerini
Şşş sus bak rüzgar bu yöne geldi
Bir kuvvetlice esti mikoymaz hiçbir izi
Susss
Yaa nasıl susturmuşsa bizi bu
Bu hor bu kaba bazen iyi hoş
Hoş dünya ya şu
Önce yaklaşır sinsice
Ve düşünür kurnazlığı kendince
Bilmez ki kendi gibi nice
Nicesi sarılmıştır bir beze
Kimisi ak kimisi kara
Ama ne fark eder içinde yoksa
Sevgi kerem ve kalpten bir parça
Anla çıplak satırlar anla
Bir yel gelip kapsa da nen var yoksa
Yeter sana o bir parça
İşte satırlar soyundun mu yine
Noktalar görüyorum
Gözyaşların mı onlar
Birazdan ağlaşır ağaçlar
Nerde der bizim sarı yapraklar
Sen de onlar gibi öleceksin ağaç
Çınar olsan ne yazar çabucak kaç
Hayır kaçamazsın
Bitmeyecek bu sızın
Ve bir bir giden yapraklarına
Sen de tabut olacaksın o gün onlara
Çıplak yapraklarını saracaksın
Alacaksın onları koynuna
Ve gözlerin aka aka soracaksın
Ahhh güzellerim neden
Neden saralttı sizi şu çıplak satırlar
Çıplak satırlarda haykırana bak
Elbet o da yaprak olup çıplak kalacak
Bir fark var ortada sadece
Saramayacak onu hiç kimse

Yalnız kalmıştır artık
Sen ne bakarsın gözlerime
Artık çık
Çıplak gözlerim çıplak çık
Vaktim daraldı zaman açık