Dudaklar dokunmayı bekler
Eski namelerin incilerine
Baki’den Şeyh Galip’e
Elekten süzülen nameler...
Bana onlar öğretti anlam denizinde
yüzmeyi..
onlarda buldum gizi
Ve onlarla andım
Yaşadım serzenişi
Bazen sevinci buldum adalarda
Namık kemal hürriyetle dalgalandırdı
Edebiyat Yahya Kemal’i hep andı
...
Sessizim karşısında onların
Mahçubum kendimi göremem
Işığında onların
Avunurum Haşim’in kızıllığında
Melale bürünürüm Fikret’le
Ucundayım namlusunun Necip Fazıl’ın
Teslim aldım ondan huzurdayım
Derken biz şairler
Sustuk ... bekleştik...
Ayaz olduk vurduk kara kapılara
Kendimizle anlattık insanı
Duman olduk dağlarda
Sise bürünüp şehre daldık
...
Yıldızları anlattık onlara
Tenlerini şi’rle boyadık
Aruzdan heceye
ve ordan şi’ri sebest kıldık
...
Hal böyleyken bu toplum niye
Birilerinin arzusuyla birbirine girmekte
Coşacakken Anadolu Rumeli
Nedir bu insan seli
...