Bunun adı sevda...

Çaresi yok,
Ağlayacaksın her sabah uyandığında....
Günaydın diyeceksin senin olmayan bir vücuda...
Özlem dolu iki hatırayla kahvaltını edip,
Sarılacaksın sigarana....
Herşeye rağmen devam eder gibi görünen hayata,
Yeniden küfredecek,
Bir hayali kucağına alıp,
Sımsıkı saracaksın kollarınla...

Üzerine bir iki yalancı umut giyinip, çıkınca sokağa,
Tanıdık bir sıcaklığı arayacaksın,
Yabancı bakışlarda...
Garipseyeceksin gülümseyenleri...
Hatta ayıplayacak...
Hayasızca ağlayacaksın,
Belki sokak ortasında, belki kalabalığın tenhasında...
Sonra bir bahane bulup, kendini yeniden kapatacaksın yalnızlığa...

Güneş batacak,
Sen doğduğunu farketmesende...
Göz yaşların tenine batacak,
Sen aktığını bilmesende...

Yaşadığını sananlar için, akşam olacak...

Şarkılar çalacak, sen susacaksın,
Telefonlar çalacak, şarkılar susmayacak...
Sen ağlayacaksın, dünya durmayacak...
Sokakların sesi kısılacak,
Sen, sesini kendin bile duymadan,
Ruhunun avazı çıktığı kadar,
Bağıracaksın...
Seni, sendeki duymadan...

Uyandığını hatırlayamacaksın,
Uyumak için sığındığın hayaller,
Seni artık ısıtmayacak...
Gökten üç elma düşmeyecek artık...
Ya da saat on ikiye kadar zamanın olmayacak...
Seni uyandırmak için,
Yanağına pelerinsiz bir prensin,
Sıcak dudakları dokunamayacak...

Bir varmış bir yokmuş demeye kalmadan,
Henüz masal başlamadan,
Uzandığını sanıp sen kokulu bir sineye,
Uyuyacaksın...
Senin olan bir masalda,
Artık sen olmayacaksın...

Sonra birileri için yeniden sabah olacak,
Birileri güneşi selamlayıp, bekletmeden uğurlayacak...
Sense ucube prensini kaybettiğin,
O herşeyden yoksun gecede,
Mutlu bir anın, yalnızca hayalini kurmayı becerdiğin,
O melun gecede,
Kâh benle uyuyup,
Kâh bensiz uyanacaksın..

Ve yıllar seni masalları unutturacak kadar büyütse de,
Sen hep o gecede,
Kimsesizliğinle yaşayacaksın....


Selim Seven

08.05.2008