O gece.
Seni gördüğüm,
Düşüncelerimin yönünü sana çevirdiğim o geceyi,
Unutamıyorum.
Göz bebeklerimiz ilk kez o gün buluşmuştu.
Ve bakar bakmaz harelerine,
Aşkın ılık hissi sarmıştı bedenimi.
Kalbim bir hoş olmuştu.

Ve o gece.
Yastığıma tepedeki Ay’ın ışığı vurmuştu.
Seni düşünmeye o gece başlamıştım.
Ay’ın beyazından bir gelinlikle elini tutmanın hayalini kuruyordum.
Ve seni düşünürken uyuya kalmıştım.
Rüyalarımı süslemiştin.

Ve şimdi.
Ayrılığımızın ilk gününde,
Yine seni düşünüyorum.
Koydum başımı yastığa,
Açtım perdeyi.
Yine vurdu yastığıma Ay’ın ışığı.
Bana o geceyi hatırlattı.
O gece içimde yatan aşk duygusunun yerinde,
Şimdi acı vardı, nefret vardı.
Aşık oluşuma şahitlik eden Ay,
Şimdi çaresizliğime tanık oluyordu.
Mahcuptu.
Hayallerime ilham kaynağı olmuşken,
Acıyan kalbimden kendini sorumlu tutuyordu.
Ve bana o geceki mutluluğumun resmini çiziyordu.
Bu sen miydin dercesine...