Ey ince yapılı kırılgan sonbahar
gidiyorsun
ömrünün baharını görmeden
utangaç yüzün bakışların ve dünler

ve senin sevdan bir başkadır aslında:
sarı saçlarından dökülen kızıllılkların
aşklar uğraşlar ve olaylar;
ve savaşlardan
sevinçler içimizde kaldı yine bu eylûlde
bitiyor.


bu mu ?

sevda dedikleri senin gökyüzü gibi gözlerin
koruk bekleyişlerin
İntihar bir yok’sul eyleminin sebebi yazgı;
yıkılıyorum.


kış çimenleri kurumadan önce
övgüler; dökmek isterdim sana
benim tatlı umudum
yağmur çarpan pencerem;
bunlar mı sevinçler?
kör aklımıza uyduğumuz zaman
uzaktan geliyor bütün sesler

uzun gelecek bu kış!
d’üşüyor sıcaklığın gelmeden pastırma yazı:
çocuğum; dünya senin elinde güzel
uzaklarda çıplak mezarlarda olsada ay batımı
utangıç bakışların ve sen
ezilirim altında
dingin bulutların yağmurlarında
özlediğim çiçek kokulu bahçe bir mayıstır
sana sunamadığım;



ama sen yaşatıyorsun eğer, bu güzelikleri
senden gelir her avuntum senden
bu son soluk; ateş ve kül, bir gül bahçesi
mavi gök mavi deniz sarı hüzün


doğa, sevgi ve dünya dar geliyor yüreğime
o beyaz gerdanında sonbaharın ince ve arı sızısı:
iç savaşların yazgısıyla başedemediğim;
soylu ruhun!
tanrısal gücün ateşlerin
öylesine anlatılmaz ki uzatsan bana
beyaz ve çıplak elini
kim beni uyandıracak
gördügüm düş yitimi rüyalardan ortada kaçamadığım;

seni el bebek, gül bebek uğurlamak isterdim seni
ama ne yazik ki; kızıl bütün acılar…
eylûl; hüzün sarım bu yılda yüzümüz gülmedi…

sen, ben ve eylûl
gül ve gazel yapraklar
bitsin artık bu savaş oyunları;
unut herşeyi!
unut geçiyor hayat dediğin!
İşte gidiyorsun!!



Nurten Ak Aygen
28/09/2016