Ayrılığa yazıldı yaşam…

Mavi, eflatun arasıydı sevdi(m)
Denizlere taştım
Su olup dizlerine aktım
Çocuktum.
Gidip gelirken kelimelere yetişemedim.


Çocuktum uçurtmam koptu uzaklara
Elimde makara sar sar bitmedi yaşlarımla
O yüzden maviye küskünüm baba.


Hala saklarım o resmi
Hani çam ağacının karlı dalları altında
Kirazlı berem vardı benim de
Sol yanımın benzeri
Ayazlar var bu şehirde.


Karpuzdan fenerler unutuldu
Rüzgâr eskisi gibi değil üzgün esiyor
Bahçede çiçekler de gülmüyor.


Çıplak kalır mı insan yeryüzünde
Öykünürken tenim gidişine
Ressam çığlık çizdi tuvale
Meze oldu dudağımdaki bükülüş
Bakışlarım kan revan içti.


Şimdi ucuzladı sevgiler
Sen gideli çıkmaz sokaklar çoğaldı
Nisan bıraktığın gibi yağmur…


Annem bekleyiş eker her güne
Şarkınızı söyler sessizce
“Senede bir gün” diye
İçten içe söylemediklerimiz birikir de
Her yer ateş salıncağı, sallanır durur.


Seni sevmenin adı dizelerde
Özlem o en ağır pranga taşıyamadığım
Gözlerim… Kendine ağır bulut peltesi.
Yağdıkça yağmur seni dilenen ben.