4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1243
Okunma

En onulmaz ağrılar besliyor hayat
Gözlere bırakıp yağmurlu yerlerini
Bir göle boşaltıyor içini.
Uyanıp mutlu kareden
Araplarını seçiyor yarınlar
Sıcak bir bakış düşüyor şiire.
Ağırlaştıkça merdiven rıhtları
Umutla sarılıp tırabzana
Küçük bir kıza çıkıyor son basamak.
Masallar tükeniyor gecelerde
Gündüze bir şehir uyanıyor
Gözyaşları sunulan avuçta birikiyor güneş.
Bir çınar yeşeriyor kış mevsiminde
Acıları dallara bırakıp
Tebessüm topluyor yapraklarına.
Ses kayboluyor boşluğu içinde
Yelkenlinin dost rüzgârına kapılıp
Gözlerini eskitemeden gidiyor kendine.
Bir tünelde büyütüyoruz sözcükleri
Yaşamın düştüğü yerde sen yeşeriyorsun
Şiir oluyorsun dost kadehinde.