3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1386
Okunma
Kristina’ya...
İnsan
Asırlarca ölü bir canla yaşayabilir mi
Boş beleş bitkisel bir Hayatta
Aynı hayallerle volta atarak
Evet, Yaşayabilir...
Insan hiç sevebilir mi hiç tanımadığı bir yüzü
Öyle Selam deyişine Selam durup sevebilir mi sessiz harflerini
Bir kaç satır yazsın diye yüreğinden varlığına şüphe ettiği Tanrıya yakarıp
Sonra yeniden doğmuş gibi bir dünyaya
Merak dolabilir mi
Börtüye böceğe!
camdaki buğuya biçimsiz şekiller çizip
Yağmur sesini dinlemek,
Ve yalın ayak sırılsıklam olanadeğin ıslanmak
Aynı gökyüzünün altında aynı yere baktığını umarak
Uyumak bir yaz gecesi kucağını düşen bir yıldıza açarak
Insan hiç sevebilir mi karşılığında yokluğunu bile bile
Seviyor’muş...
Senden öğrendim
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz