bin bir türlü sevdim seni,
mart karında bıraktığım izde
nisan yağmurlarında
gün batımında;
işlenmemiş demirde
örste
çekiçte,
filizlendi kalbim
sevgimin sürgününde sevdim.

bazen huzurlu bir kuğu oldum pembe gölde
evine dönen sokak çocuğu gibi sevindim.

ezanda
çanda
imanla sevdim havrada,
ilk kez sevdanın secdesine değdi alnım.

uykumda sevdim düşlerimin düğünsüz gelini,
ellerini ellerin kınaladığı
belini acıların bağladığı umut çeyizlim;
seni kalbimde götüreceğim gönül gerdeğine
içerek açacağım sudan duvağını
güzelliğine kanıp
yüreğinin büyüsüne ekeceğim sevgimi
büyüsünde büyüsün diye.

şiir dillim
şirinim benim,
seni öyle sevdim ki fırtınasın bende
savuruyor beni sitemli bir sözün,
dağılıyorum
dağlanıyor düşlerim;
ne zaman gözünde küsme
yüzünde keder görsem
isyankâr oluyorum
yıkılıyor içimdeki kâbe.

Bilmelisin,
senin yüzünden
her gece ateşten bir köprüden geçiyorum;
bir yanım cehennem
bir yanım sen,
korkutuyorsun beni
ya gerçek değilsen!