6. NOKTALANMIŞ SERÜVEN

a.
acılarımı yoğunlaştırırım, çınlatırım dağları
üzüncümü saklayacak yer bırakmadılar bende

eriyorum, deli-divâne miyim verimsiz sevdalardan
kapıları kapalı vardığım her tutkunun

bıyıklarım kırağılarla ıslanıyor gündoğumlarında artık
ne bir ezgi, ne bir ses, kargışlandı dillerim

suların çağıldamasına bile sinirlerim geriliyor
sinirlerim geriliyor çimenlerin çıtırtısına

omuzbaşlarım yadırgıyor ne zamandır günışığını
sürekli eylül dağınıklığı dolanıyor bacaklarıma

sarmaşıklarla da avunamaz oldum, eskiden ne çok severdim
aralarında fısıldaşan uç uç böceklerini düşerdim not defterime

sevme melekelerim paslandı, karşılandım yumruklarla
küfürlerle çamurlarla yargılandı kimliğim

o düşmanlarım beni çekiştiriyorlar kokuşmuş ağızlarıyla
ben noktaladım oysa serüvenimi, bilmiyorlar mı

hayatımın ayrıntıları işte, n’etsem sözcüklere sığmaz
fazla hırpalandılar hepsi kapkara birer ünlem
b.
nereye dönsem: kin yürürlükte, nereye savrulsam kan
bir asker mezarının başında yazdım bunları

7. ACI

benim temel motifimdir acı
şiirimi sert fakat sokulgan kılar
sevgilimin beni bitiren bakışında o
havaya, suya, toprağa düşen cemrede o
annemin basma entârisinde onu gözledim
yonca tarlasında tırpan sallayan babamda onu
ilkokullu yeğenimin karnesinde de

benim temel motifimdir acı
şimdi sapı kırık bir fesleğende

8. BENİM YÜZÜM

koca yangınları başlatmakla
ünlüdür yüzüm
ondan sicilli

sevinç deryâlarına
dalsın istenmez
sabırsız ve saygısızdır gerektiğinde
yüzüm benim
aleyhinde törenler düzenlenir
danslar edilir
-tutam tutam gül için
dövüşmeyen ne bilsin-
manşetlerden
belleklerden
zorla silinir

işte bu yüzüm
hırpalanmış
horlanmış
ve mor dağlanmış yüzüm
acılar gergefinde işleniyorken
fetvâcının biri şöyle buyurmuş:
-kırılsın dal soyundan oğlanların
o kıvrak parmakları
özlemleri kana bulansın

unutulan bir şey var
onu vurguluyorum:
benim yüzüm
beş-on yaz’ın elvedâsı değil ki
kaç istasyonda dağılırdım ben
kaç ağlaşırdım?

9. İNSAN(C)A ŞİİR

Katışıksız dost Erdoğan Demirdöven için
---
kıvılcımlanmış bir kasırgasın sen
toplasam şiirimle
öyle bir kasırga olma hâlini
yepisyeni yangınlar oluşsun diye

sen sallantısız karşılıklarsın
çıkaramam ki eksikliğimden
öyle bir karşılık olma hâlini
elemlerimin gidip gidip gelmelerinden

inceldiği yerden kopmayan bir özlemsin sen
çarpıyorum kavrukluğumun bileşkesiyle
öyle bir özlem olma hâlini
sesimin etkinliğini tüketesiye

az rastlanır bir fenomensin erdoğan, senin
öyle bir fenomen olma hâlini
böldüm "yazık ömrüm"ün kör güncesine
dirimden, zulümden, ölümden öte

10. SEN ÖYLEYDİN

yüzün sevda tayfunuydu, unutulur gibi değil
barut fıçısından farksız sözlerime değerken
kıpırdasak, yangın çıkardı bütün kentlerde
bu şiiri cayır cayır yakabilirdim
fethedilmez ülkeydin sen, kan çanağı yürekte