Bu gün bana düşen iki sözcük yar,
Birisi sitemdi, birisi efkar,
Biri kor ateşti, biri yağan kar!
Kaldım ara yerde,neyle meliyim?
Ben kendi derdime, çare değilim.

Ateşe mi yansam, girsem mi kara,
Yok mu beni çeken yukarılara?
Bil, daha kolaymış çekilmek dara;
Kendi ellerinle kırıp küpünü,
Çekersin sevdanın uzun ipini.

Gelirler ki bir acayip teklifle,
Yağmurlarda kuru, ıslan güneşle,
Doyur kursağını gel sen beleşle;
Sende yetim hakkı nedir bilseydin!
Kızgın güneşlerde serinleseydin.

Ne acayip haldir, bu sitem kime?
Bir kayıt düştüler, cep defterime,
Masonet kelepçe tak ellerime;
Yen içinde kalsın kol kırılmadan,
Nasılsa asarlar yargılamadan.

Dağ başında duman duman bak efkar,
Dindirmez acını onca yağan kar,
Gidersin ardından sitemle bakar;
Orman gülü acı düşer petekte,
Bilmezsin sızısı kalır yürekte.

Aldırma bu dünya yandı yanacak!
Gelip omuzuna kuş mu konacak?
Gözlerine tütsü, yarana bıçak;
Sen alıştın çağır gelsin belayı,
Sana her şey, yıldızlarda balayı...


Hayrettin YAZICI