ey geceye özlem katan yıldız
kendini tekrardan bul diyen yağmur
ıslak şakaklara dokunmaya korkan parmaklar
aşk kadar yorgunum
bin yıllık özlemle
bin yıllık sevdayı taşıyorum sırtımda
bir muammanın içinden geliyorum
boğazıma kadar günahım ben
beni boğun
yada öldürün şuracıkta

yaşama sevinci çamura bulanmış bir çocuğum ben
okyanuslar kadar su vursam yüzüme temizlenmem
bir anda olsun istediğim bir ölümü arıyorum
başucum uçurumlarla dolu
ve dört yanımda dost bildiğim kalleşler
ve leş yığınlarıyla dolu bu dünya
ve palyaçoyu oynayan sevda
sana da yazıklar olsun
senide adamdan saydım da sevdim

ve göğsüme şiir olmuş hayaller kuruyorum kendime
içimde dünyanın en sarhoş adamı var
sokak sokak sevdiğini arıyor
oysa çoktan terk edilmişti bu şehir
bu kent, bu sokaklar, bu hayaller

sonunda bu şehirde yanacak ben gibi
ben nasıl küle döndümse
nasıl alev alev yandımsa
nasıl kimse görmediyse tutuşan yüreğimi
bu şehir tutuştuğunda da
bir kıvılcım kadar sessizce izleyeceğim yandığını

bir yalnızlığın bu kadar karanlık olduğunu
seni sokak sokak aradığım zaman öğrendim
ama insan en çok özlerken ölüyor
hemde hiç gelmeyecek birini özlerken
sende birisini özlerken hiç öldün mü?
hemde hiç gelmeyecek birisini özlerken.

ibrahim dalkılıç

07/09/2017
00:30 izmir