Bir minareden verilirken sâlâm
üzülmeyin bana sakın
dostlar hakkınızı helal edin
beni oraya kıbleye döndürün
abdestimi aldırsın babam
hatırla babam İsmail’i hatırla
İbrahim de yatırmıştı kurban için
İsmail’i hatırla
baba şevkati ağır gelmişti ona
sen üzülme,
bağla gözümü dedi ey baba

Senin elinde bıçak yok ki üzülme
ılık su dök,sabun sür bak yüzüme
son kez şevkatle gezdir ellerini
soğuk ve cansız bedenimde
elbet bir gün her nefis
acı ölümü tadacak
nice ilahlar gördü bu cihan
nice canlar oldu viran
kaçma ölümden ey can
öylesine köşe bucak
ölmek her şeyin sonu değil
asıl ölmektir bizce yaşamak

Canın cananla buluştuğu an
aşk’a ve sevgiye doyarmı insan
sende kalsın malım mülküm
ey cihan,
çıplak geldim hayata
ve yine çıplak dönüyorum sana
merhamet eyle bize
ya Rahim ya Rahman

Bir kaç yaşlı göz nasipse
ıslatır toprağımı
bu feryat bu figan nafile
ibret alıp bakın yerde yatan
cansız bedenime
ölüme gitmiyorum ben
benim yolculuğum ebedi aleme
duyarım üzerimde dolaşan adımları tek,tek
nara atar bağırırım sizlere
duyuramam dostlarıma sesimi
toprak ahhh toprak
perde olmuş sanki bizlere...

Murat Çetin