Sinemacıydım ben.
Türkân, Hülya, Fatma, Filiz,
hatta Leylâ, Belgin ve de
Göksel, Cüneyt, Kartal, Ediz,
en çok da Sadri Alışık’ın döneminde.

Hayran kalırdım sevmelerine,
âşık olup yanmalarına.
Onlarla birlikte ıstırap çeker, ağlardım.
Az da olsa, kavuştukları sahnelerde,
onlardan çok mutlu olurdum !

Mutlaka sever, âşık olurdu baş roldekiler.
Bazen zengin bazen de yoksula.
Hep buradan çıkardı öyküler ;
sınıf farkından.

Ben hep onlara özendim ,
ille de âşık olmalıydım.
İdolüm daima jönler oldu,
alt rolleri hiç düşünmedim.

Sadri Alışık’ın sevdiği gibi sevdim seni.
Tertemiz duygular,
en güzel niyetimle.

Bilemedin ne yazık ki ;
seyretmemişsin ki o filmleri !
Ne Türkân olabildin, ne Hülya !
Ne aşktan anladın, ne sevdadan !

Marifet bildin hoşlanılmayı,
çok kişiyi peşinden koşturmayı.
Senin seçimindi, hiç isyan etme ;
sen istedin sevdasız hayatı.
Sen hak ettin, kâğıt bir mendil gibi,
çöpe atılmayı !

Fikret T.....