sen sevdanın ta kendisiydin
yürekle göğüs kafesi arasında
bir ülke kadar güzel
ve bir şiir kadar masum
ve bir çocuk kadar yaramazdın
ve bir cinayet kadar sessizdin
zaten sensizlik bir cinayetti
yahut bir intihar sebebiydi yüreğim-de

sesini duysam susacaktım
sesin bir okyanusun dalgasını anımsatıyordu
göğsümü zindana atmasaydın eğer
oysa sensiz fırtınalar-dayım
sensiz yarın-sızım
sensiz kaybolmuş-um
sensiz kendimden çok uzakta-yım

son surat ölüme giden bir trendeyim
son vagonunda
son yolcusuyum
sanki sana hiç kavuşmadan
seni hiç yaşamadan
seni hiç görmeden
sana hiç sarılmadan doya doya
koklamadan tenini
okşamadan saçlarını
bakmadan gözlerinin en içine
dudaklarını buğusundan öpmeden
ve koynuna kıvrılıp
koynunun o sıcaklığında hiç uyumadan
bu dünyayı terk eder gibiyim
ve seni
ve kendimi

sen hiç ölümü yaşadın mı
sevmek nedir bilir misin
özlemek
veya gelmeyecek birisini beklemek
inatla
sabırla
her gün
her dakika
her saat
santim santim eksilir gibi
erir gibi

sen hiç sevmek nedir bilir misin
hiç ölümü yaşarken gülümsedin mi
veya her gün öldün mü
veya hiç canına kıydın mı
bir hiç uğruna intihar ettin mi
yani kendi canını hiç yere
yok yere
yok saydın mı
ben sende intihar ettim kendimi
tenine bedenine hiç dokunmadan

içimde yetim bir çocuğun
üşüyen bedenine sarılır gibi seviyorum seni
hadi sarıl bana sevdiğim
içimdeki sen-sizlik ölmesin

ibrahim dalkılıç

10/08/2017
23:05 izmir