6. GEL
a.
ıhlamur ağaçlarının içinden gel
hışırtısını getir o en yalnız yaprağın
çok uzak bir yıldızın üzüntüsünü getir
ulaşılmaz sulardan iç, sevdalardan geç
seni başkaları anlamasa da

geliver: kümülüs bulutlarının gölgesi alnındayken
b.
güneşini sisten-pustan arıtarak gel
linç edilmez duygu dağarcığınla
savur beni istersen bölük-pörçük et
telef oldum, tahılım araklandı
bekliyorum, köreltilmez sabrımla

geliver: örste çekiç, dalda çiçek gibiyken

7. BİR EVLEK GÜL ŞİİRİ

şafak kokulu çocukları manisa’nın, ey!
bin adet ilkyaz çıktı yüreğinizden

vahşeti ve nefreti kutsayan bu dünyaya
güvercin kanatları taktınız sesinizden

uçurumdan yapılmış bir rüyâ kapsamında
aşk’ı örgütlediniz: sâfi sevgiden

yaşamak ağrısının tadını, tınısını
yeniden öğrendik ya, dupduru yüzünüzden

evet öğrendik onu kazıdık ömrümüze:
-daha dayanıklı değilmiş mermer
ivedilikle kızaran bir evlek gül’den

8. GÜZ’Ü ÖĞRENECEĞİM

kalbindeki ölü kuşu saklama!
gövdendeki metal soğukluğunu, onu da
saklama ömrümün yakışığı
-telef olmak: kaderimin daha ilk tümcesinde-
öyle bir yaklaş ki bana
nasılsa düşecektir bir göktaşı gülümün
gülümün ortasına
imkânı yok, güz’ü öğreneceğim
ekmeğimle katığımla aşkımla

9. İKİ ZAMBAKLI ŞAİR

şaire bak
kartallar üşüşmüş sesine
incinmiş bir dağ gibi
birikip duruyor
kendi içinde

kurşunu bitmez diyarlardan
devraldığı acıyla yaşıyor şair
rüzgârın çılgınını
ve insanın kırgınını
sevmekten sicillidir

ellerini ovuştururken ölüm
yepisyeni bir hayat’a çıkıyor şair
dolaşıyor kıyı-bucak
kesinlikle sol elinde
birbiriyle hep öpüşen
iki zambak
iki zambak

10. EY, YÂR!

kalpsizlerin ömrüne sürüsepet karanfil
benimkine kar yağar

beni ilkin algıla, anla!
ondan sonra yargıla
ey yâr!
ister müebbetle
ister îdamla