"Karın yağdığını görünce, kar tutan toprağı anlayacaksın. Toprakta bir karış karı görünce, kar içinde yanan karı anlayacaksın."-Sezai Karakoç

1. HEP AĞIR

kalbinin sızısını saklama arkadaşım!
doğmayacağını bilsen bile bir gün güneşin
yürü loş sokaklarda, rütbesiz yürü, bayraksız yürü
mâverâünnehir’e dökülen ne kanlar göreceksin

seni kimse sevmese, ne fark eder ki
tek bir orta zekâlı alkışlamasa
-hayatına yüklediğin anlam, bedeninden hep ağır-
su kirlendi, söz çürüdü, tuz kokuştu nasılsa

2. BUNLAR YETER

bir kaşık su yeter bana
usullacık iki öpüş, yanağımın kıyısından
ömrümün son ânında

yeter birkaç çocuğun kıkır kıkır gülüşmesi
terk edilmiş duvarların ardında

ruhum göğe salınırken
bir ispinoz havalansın hafiften
başucumda

3. NAHİT ULVİ’NİN ARDINDAN

nahit ulvi akgün öldü, duydunuz mu
izmir’in sokakları şiirsiz kaldı
kordon boyu turlarının, nargile çekmelerin
izmir’de yaşamanın tadı kalmadı

nahit ulvi akgün adındaki o koca çınar
serçelerle yatar ve sevdalarla kalkardı
şimdi nasıl sevecekler, nasıl sevilecekler
izmir’in âşıkları külliyen öksüz kaldı

1995

4. ESKİ GÜZELLİKLERE ÖVGÜ

türkülerce yürürdük
kaçak tütün sarısında
eski dostlar!

hülyâlanmak ve dinçlik
ömrümüzden taşardı
eski sular!

göçerdik beraberce
kimsesizler acısını sağaltmak için
eski kuşlar!

dertlerimiz yüceydi
dağlarımız civanmert
eski suçlar!

sizi bir kez olsun rezil etmedim
kendim sayısız kez rezil olsam da
eski sevdalar!

5. DAĞDAĞASINDA GÖZLERİNİN

hangi yönündesin okyanusumun
sesinde fesleğenler
sesinde darmadağın

bir bekleyiş:
uzun mu uzun
nemrut’tan mı, süphan’dan mı
buruk ve baygın

yana-yakıla
aka-kıvrıla
ömrünün netâmeli serencâmında
parçalandığım

bırak artık
gözlerinin dağdağasında
konaklayayım