1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1106
Okunma
alevden şehir inşa ediyor
savaş ordusu saçlarımda
gūnahını yıkamak için
ellerinde bam teli kokusu
her akşam vakti
kibrit kutusu içinde
yanmış siyaha çalan çöpū
ısı ve ışıktan yoksun bir kadının
küllerini yıldızlara
ve karanliğa saçıyor
ki kendine ait olmayan kırmızı teni
tanrıya ait yollar keşfeden kaşifler
gibi yorgun ve dinsel ter içinde
sessizce kuşatıyor kalelerini
kibrit kutusu içinde
siyaha çalan çöpü
tepeden tırnağa yanmış
bir ağacın
köklerini ve saçlarını tarıyor
bir adam
su ve ateş koynunda
uzamış sakalları göğsû al
sorgusuz ve sualsiz çocuklar gibi
dūnyanın günahsız eridiğine inanıyor
cennetinden vuruldukça
õrseleniyor tapınağı sahipsizce
oysa her candan bir tan yeri geçer
yandıkça...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz