ben değildim ki
gösteremedi diye sana kendini
eteğimin ak fistosuydu o gün
hüngür hüngür ağlayan

ve işte aynı gündü
tabağıma uzanmış yatan
balığın ölü gözündeki yaş
sensiz geçeceği içindi
yapayalnız boğazımdan

sana koşturup dururken
ellerince çok sevilen şu elim
bu kentin kaldırımlarını
arşınlayan topuğumdu
vurmasa bile papuç
durduk yerde öylece
al al kanayan

yanıma gelip oturan kadın
yanımdan geçip giden adam
o ana-kız. hemen yan masa.
ki tartışmışlardı duydum
ve kuşlar
ve vapurun çağıran düdüğü
ve göztepe
ve karşıyaka
ve izmir
yüzüme bakan anlardı o gün

ve işte onlardı
seni sensizken bile
delice sevdiğimi anlamamı sağlayan

ve fakat bazı filmler çekiyorlar
söyleyeyim diyorum unutuyorum
bir kitap okuyorum
kurutulmuş bir gül çıkıyor
satırların yarasından
vereyim diyorum bekletiyorum
gül kurusu soluveriyor birden zaman

rakı içesim geliyor ara sıra
boş/veriyorum
bardağı götürüyor garson
şimdi diyorum
istanbul’suz istanbul’suz
üstelik susuz içsem
başım dönecek biliyorum
sonra dönmeyecek aklıma geri
ve büyük kızım dönecek diyorum
y/az kaldı diyorum. dayan...

ağlamıyorum
ağlamayarak yazıyorum
sana bu mektubu

ben mutluyken sevdiğim
ağlayamam ki inan

JD