1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1106
Okunma
Bu bir öykü,
Hiç gelmeyeceğini bildiğim kara trenleri bekliyorum.
Oysa sen onlara hiç binmemiştin,
Bir daha elimin içindeki çizgileri, hiç kimsenin görmeyeceğini de biliyordun.
Mümkün mü artık geri dönmen?
Sarıldığında acılarını anlatırdın,
Bense göz yaşlarında boğulurdum,
Bak her şeyimiz bir elvedaya mahkum oldu.
Umutsuzluğun ötesi sen miydin?
Belki bir kitap olurduk, kara trenleri beklemeseydim,
Sen bizi bir elvedaya mahkum ettin.
Gözyaşlarımızla mühürlemiştik her şeyimizi,
Sana haykırırım, gelemeyecek kara trenleri bekler gibi,
Mümkün değil ama, öykümüzü tamamlamalısın,
Dönmelisin.
Ünal
30.07.2017
5.0
100% (4)
Cevap Yaz