I
Tekmeliyor bu şehir göğsümü
Siyahıma gri lekeler
En olmaz oluyor
sessizlik susuyor
Rüyasında ölen kadının şarkısını mırıldanıyor rüzgar
Milyonlarca yıllık yoldan gelip
Oturuyor dilime
Dilim
Kekeme
Çözülmüyor
Sabırlar gömün toprağıma
Toprağım
Kovulmuş sevgilinin ayak sesinden.




II
Kaburgası çatlamış ömür
Kalp bin yıllık alçıda
Frekansı hiç tutmayan
Hep cızırtılı rüyalardan uyandım
Kimse sormadı
Gözlerin neden sarılı
Kimse sormaz
Çarşaflar boyunca utangaç bir kadının
Elleri neden düzensiz bu kadar .




III
O yollarda yönünü kaybetmiş
Giderken aslında dönüyor olmanın sızısıyla
Asfalt dönemeçlere düşman
Sonu
Sonsuz mavi olsa da
Gözlerinin koyuluğuna gömülmeyi yeğledi
Tabağına konan bir dilim domates ve bir kaç zeytin şahit olsun
Gitmek
Bir ömür sürer de
Kimse
Gitme yeter demez.











Bu telaş
Bu sırnaşık yabani gölge
Dökülüyor omuzlarıma
Rüzgar itiyor
Saçlarımın bağı çözülüyor
Hiç bitmez mi gitmek zamanı
Sizin mutlu ömrünüz gibi
Kıskanç
Cinnetim
Konuşuyor
Dudağında bir ısırık
Tıka basa neşeli
Ruhuma inat.