Şiir sokak bulut ziyan
Taşlı yolda pastan teker
Arsız zamanda vakit az
Yaşam tutan kör den gözler
Dağlara bakamam öylesinin
Papatyalari salamam tek tek
Senlerin gökyüzüne
kudret feda bilek saglam
Ana olsam yaşayamam hicran
Ben alisamam böyle memlekete

Kaybolmakta
An olan saz olup tel de
Türünü derinliklerine salıp mermilerin
Duyamayan dert verip gönüle
Saklanmakta
Kaybolmakta yine
Utanan gururları
Tutunan çıt kirildim dalına yaşamın
Sürünen bela sanatından
Beyni yıkanan medya ile
Saplanmakta

Kaç sen
Kaç adım bereket yarina?
Ve herşey ordaymiş
Düş sandığının altın anahtarı
Gerçek ailen
Tutamaz seni kimse burada
Unutma
Kaldıkça aralarında
Yozlasmak var işin ucunda
Bir kefen biçip kendine
Demirden kalkanını
Geçir
Eline beline diline
Misal olup geçmişten
Sabır çekip duygularına
Karanlık böylem hapishaneden
Sen sen ol daim kacmayı amaçla

Bilir mi
Bilmez ilim
Ne tutarlı ne varoluşçu pozitif bilim
Duyulmaz bile
Issiz Kaldirimlarimda
Insanı kirletir
Kibri baştakilerinin
Kolayına gelir
Cahil halk sadece
Iki çift güzel söze
Kanmayı bilir
Bırakın icinizdekilerin
Sözünü dinleyin
Senden olanın derdi var
Senden biri bak
Meşale yakıyorsa hala
Karanlığa boyun eğmeden
Dimdik başı kaşı onuruyla
İste o zaman derim
Burada hala umut var
Beklemeliyim

Bazen
Büyüğü eli toprak kokan
Anılarında hala sağlam
Bazen bir küçük
O kocaman yanaklarinda
O gözlerinde herşeyi sığdıran
Bazen
Bir ana tabiattan kalan
Dertli gonlüyle yirtinan
Bir baba tek kalmis yolculuğunda
Yıllarca iradesi kurutulan
Ve bazen
Sadece
Bir genç bilir
20 li yaşlarında
Unutamamış gerçek olanı
Hakkını sormayı bırakmamış
Satır aralarına saklamış ben dini bazen
Roman olup akmayı bilmiş gözlerden
Deli de dense farkli da amaçsizda
Sabretmiş
Çoğalmak için dirensede
Bilinmek için ögretsede
Görülmek için görülsede
Değer bilmeyenler
Yazık size
...