"İremim"
Gözleri, bir bulut misali
Günden güne kayboluyordu ufukta.
Sadece o esintili bir bakış
Sarmıştı içimi usulca.
Hani baharda açan çiçekler var ya...
Her görüşümde yeniden yeşeriyordu içimde,
Bitmeyen bir çılgın arzu gibi
Beni sevmeye mahkûm etmiş bir kalp gibi
İçime işliyordu her zaman.
Zamanın akıp gittiğini bilmesem de
Bu fani dünyadaki tükenmeyen heves
Beni bir kez daha onun gözlerine sürüklüyordu.
Ve ben…
Bunu bilerek yaşayıp gitmenin
Sadece vaktin geldiğini fark ettirmekten
Başka bir işe yaramadığını anladım.
Farklı bir sebebim olmasa da
Hep onu severek geçeceğine inandığım bu hayatın
Ondan ibaret olmadığını da fark ettim sonunda.
Belki de hayatın son bulduğunu anlamak için
Zaten çoktan geç kalmıştım.
Oysa o,
Yeni arayışlara doğru çoktan yol almıştı.
Değer verdiğim gözlere
Son bir kez bakmaktan başka
Hiçbir şey gelmiyordu elimden.
Oysa ben,
Onu dağlara, taşlara sığdıramayacak kadar çok sevmiştim.
Hani derler ya:
“Seni sevdiğimi yer gök duydu,
Bir sen duymadın.”
İşte bizim sevgimizi de
Bir sen duymadın.
Bizim gönül meselesi de
Kabire kaldı.