İşte gidiyorsun...
Veda bile etmeden,
Hoşçakal demeden,
Gidiyorsun işte,
Ne haldeyim bilmeden...
Yokluğunda ben yine,
Zemherideymiş gibi üşüyeceğim,
Yokluğunda ben yine,
Hep maziyi düşüneceğim.
Ve sen gel diye beklerken,
Toprağın kucağına düşeceğim.
Çünkü bu gidişin çok başka.
Çünkü artık ümit kalmadı,
Bendeki bu aşka.
Azar azar uzaklaştık,
Önce gönülden sonra gözden.
Yavaş yavaş yabancılaştık.
Önce düşten sonra gerçekten.
Oysa yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.
Sorsalar derdim ki,
Ömür biter de bu aşk bitmezdi.
İşte gidiyorsun...
Hiç gelmemiş gibi.
Hiç sevmemiş gibi.
El gibi,
Gidiyorsun işte,
Canın cehenneme der gibi...
Olsun.
Canın sağ olsun.
Git mutlu olacaksan.
Beni düşünme,
Başka bir sevgili bulacaksan.
Lakin bil ki;
Sen gidince ben kalmadım.
Sadece yanıma bedenimi almadım.
Benden kalan varsa bir kuru tendir.
O da eğer gelirsen,
Sana son hediyemdir...

Celal BAHAR