Yaş kırk dört, yolun yarısı çoktan geçilmiş,
Bakınca ardıma, yıllar bir bir devrilmiş.
Hayat dediğin nedir ki zaten, hep boşmuş,
Yaşadın mı nasıl ? O, bir varmış bir yokmuş.

Yaş kırk dört, yolun yarısı çoktan geçilmiş,
Aslında, insanca yaşamak bir emekmiş.
Hoş bir seda bırakmakmış önemli olan,
İnsanlıkmış, değerlerimizmiş kaybolan.

Yaş kırk dört, yolun yarısı çoktan geçilmiş,
Sanmışız kibirle, kendimizi yücelmiş.
Ben varım demişiz, Nemrut gibi orada,
Anlamamışız hiç, yaşayan vardır darda.

Yaş kırk dört, yolun yarısı çoktan geçilmiş,
Yaşlılık dediğin, bir gün koşar gelirmiş.
Gençliği hoyratça savurmuşuz bilinçsiz,
Yaşamışız, diğer gam olmadan, hep hissiz.

Yaş kırk dört, yolun yarısı çoktan geçilmiş,
Yirmi dört, otuz dört, kırk dört...Yok farkı, birmiş.
Amaç imiş, şart imiş, anlamlı yaşamak,
Herkesi ben görüp, düşünerek yaşamak.

İrfan Yıldırım Çevik

_________________________________________________

Otuz Beş Yaş

Yaş otuz beş! yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

CAHİT SITKI TARANCI