Utanma gözlerim utanma ağla
İnsan insan olmaz göz ağlamasa
Bırak sellerini dökülüp çağla
Gözden damla düşmez öz ağlamasa

Boşuna yakılmaz ele kınası
Döktürürler ona su dolu tası
İlerde olacak şehit anası
Bizde gelin olmaz kız ağlamasa

Analar bilirde oğullar bilmez
Bir uğursuz savaş gidenler gelmez
Türküler hıçkırıp bozlaklar olmaz
Mızrap vurduğunda saz ağlamasa

Issız viranede boşuna ötmez
Çoğaltır derdimi alıp ta gitmez
Bülbül aha düşüp feryatlar etmez
Güller yaprak döküp güz ağlamasa

Şairler dik olur başını eğmez
Bu dünya yalandır minnete değmez
Kelimeler ölür şiirler doğmaz
Ozanın gönlünde söz ağlamasa

Dağlarında türlü türlü açarlar
Güzeller koklayıp serden geçerler
Arının sırtında konup göçerler
Çiçek kabul etmez toz ağlamasa

Sanma gülen kalır ağlayan ölür
Bu duygu insanın içinden gelir
Yeni doğan bütün bebekler bilir
Anne meme vermez az ağlamasa

Her canlı dünyada kemali arar
İnsan bu kapıdan ağlarda girer
Hamlar olgunlaşır dervişler erer
Sürüye katmazlar yoz ağlamasa

Z İ Y A A C A R
04.06.2017/KONYA