Gülden yüreğimde bir tatlı anı
Gülden güzelliğin hüzünlü yanı
Oturmuş yüzüne kaynayan kanı
Güzeller tahtına kurulmuş gülden

Kolaydır güzelin aşka düşmesi
Müşkülleri mümkün olmaz aşması
Sanki köyümüzün küçük çeşmesi
Öyle akmış akmış durulmuş gülden

Aşk vardı gözünün pırıltısında
Serpilmiş ananın karaltısında
Belki on beş belki on altısında
Duyduk karaman’a verilmiş gülden

Arasan bulunmaz suçun sahibi
Kader bir kuyudur görünmez dibi
Kendi yatağında sığıntı gibi
Bir yaşlı bedene sarılmış gülden

Sevgi gözlerinde boncuk boncuktu
Yüreği kocaman kendi çocuktu
Henüz açılmamış bir tomurcuktu
Hoyratlar eliyle derilmiş gülden

Görüştük yüzüme derinden baktı
Özünde pişmanlık canımı yaktı
Gözlerinden hüzün yerlere aktı
Taze gelin iken yorulmuş gülden

Hayat budur işte bir boş bir dolu
Ayrılmış eşinden doğrultmuş yolu
Derler mesken tutmuş kız istanbul’u
Eşine dostuna darılmış gülden

İnsanın insandan duyduğu kuşku
Dağıtmış dostları kaybetmiş meşki
Öldürmüş içinde yaşayan aşkı
İşine dört elle sarılmış gülden

İçimde sızısı kırık tel gibi
Gelip gitmez ayrı düşer el gibi
Hayat bahçesinde taze gül gibi
Poyrazlar esmişte kırılmış gülden

Z İ Y A A C A R
30.12.2016/KONYA