Bir ustanın mermeri
Sabırla yonttuğu gibi
İnce ince işlemeli hayatı
Kalmalı toprakta izlerin yalınayak
Batarken tebessüm eden güneşe benzeyip
Gitme vakti dağlara yayılarak
Ağır ağır çekilmeli
Yavaş yavaş akmalı

Kardelen çiçeği gibi
Çekip içine gecenin ayazını
Ortasından dalmak varken
Yaşıyoruz kıyısından kıyısından
Bir yorgan gibi sıcacık nefes kokan
Örtünür gibi sevgiliyi
sarmak varken


Gece kalkmış uykusundan
Huşu içinde, seccadesinde
Dedeye öykünmek varken
Yarın ölecekmiş gibi minaya koşan
Hacılar gibi duaları yarım yarım
Minneti Tanrı’ya tamamlanmamış insanların
Mevsimi bekleyip
ermek varken

İnsan ayrılığın acısını
Çekilipte şöyle köşesine
Kıvrana kıvrana yaşamamışken
Havalı oğlanların şıp sevdi kızların
Mayonez kokan ekmek arası aşkları
Oysa insan iliğine kadar
Özlemeli acıkmalı
Vuslat olursa da şayet
Öldüğünde bırakmalı

Z İ Y A A C A R
27.12.20016/KONYA