Öykümsel bir düş raporu kıvamında olmalı gece…
Zan altında yalnız kahramanlığı benliğin bir de
Ürkünç fısıltılar eşlik etmeli.
Mahrem sevdaların bam telinde
Biriken gölgeleri de sevmeli yeri geldi mi!

Hele ki; ötekileşen kaygıların sunumunu az biraz
Tehir etmeli şafak öncesi.
Kırıntılarını biriktirmeli ölümle eş değer
Mutlak bir sancının çatı katında
Seğirten hayaletleri kucaklamalı
Üstelik ön yargısız esefli tümceleri tehir etmeli
Alabildiğine bir de…

Zıvanadan çıkan aklımın hapishane yalnızlığında
Dokunaklı bir de başlık bulmalı,
Az sonra kopacak küçük kıyamet öncesi yoksa…
Tanrı da unuttu beni belli ki;
Yoksa çoktan eşlik ederdim haznesinde bir kıpırtı mahiyetinde
Ve rugan ayakkabılarımı silerdi annem:
Öyle ya, daha kaç yaşındayım?
Siz deyin iki belki de ikinin de çıkmış iken adı,
Yoksunluğun ana kıtasında.

Baba evindeyim ezelden;
Kamburu ölümün teğet geçmeliydi oysa
Aydınlık düşlerime…
İlahi, baba: ne olur, şaka olduğunu söyle bana:
Hani ısmarladığım kırmızı paltoyu alacaktın da…
Sonra da bayram öncesi gizemin bam telinde,
Raconu olmayan bir adamdın ne de olsa:
Kelli felli ve yorgun alabildiğine;
Küçük kızının silerken yaşlarını:
Hep de demez miydin?
Erkeğin elinin kiri…
Ne değişti söyle bana:
Ha, ne değişti?
Önce ıslah ettin şu minik kalbi
Ve kalburüstü bir hayat sundun bana:
Hep derlerdi de inanmazdım:
İç güveysinden hallice.

Ne saldın sokaklara ne de kanattılar yaramı,
Demeyi ne çok ne çok isterim;
Altı üstü bir melun;
Kanadıkça derinlerde
Sanki kayyum tüm o teğet geçen
Evrenin kini…

Ah, baba, zan altında onca düş;
Hele ki düş’üşe geçen nifak yüklü nidaları da
Ekledin mi birbirinin ardına…
Sahi, neydim de ne olacaktım zannınca?
Bir kulvarda belki de kayıp varlığım onca tufanda;
Sonra da sormazlar mı?
Neyin hüznü?
Neyin derdi… hadi…
Senden nemalandığım aşkı da masum sevgilerimi de
Hediye ettim evrene:
Senden başka kim severse beni
Bil ki başımın tacı… demedim farz et;
Konuşlu olduğum hangi yürekse
Atsınlar beni,
Sürgün etsinler
Dile dolasalar ne çıkar;
Can çıkar huy da çıkar mı?

Mağfireti yoksun bir mihrak işin aslı;
Yol yordam da bilmez oldum hani,
Pekişen rahmetini Tanrının boca ettim
Ölü sevgilerime:
Sevmeye meyyal ölümü de helal bir yolun yolcusu:
Kanımda senden başka kim dolaşır ki,
Şu namert evrende?

Satılmış ruhlara yok nazarımda itibar,
Yok saysalar da beni,
Unutmasınlar ki ne yoksulum ne yoksun
Hele ki İlahi Aşkın yükselen çıtasında
Bir imge iken
Yine yüreği rahmete ve gök kubbeye teyelli…
Sahi, sen de mi unuttun beni gittin gideli?
Şarkılardan fal tutan hangi kâhinse,
Söyleyin de aşkımı yâd etsin kendince
Ve kesif sessizliği bozsun sesindeki çatalla
Hani olur da rast gelirim mutlu bir meleğe.