Yüzümde ki çizgilere iyi bak
göz altları morarıyor her gece bu kentin...

İmlası bozuk ve çirkin adamlarla yan yana yürüyorum
Esrik gece şiirleri okuyoruz taze düşmüşlere.
Kasığında düş biriktiren öpüşlerle unutabilir elbet
insan
yazgısının bir kısmını.

Cinayeti gördüm
Cortazarın gördüğü gibi
İhtimallerin peşi sıra volta attım odanın tavanında.
Ayak parmak uçlarıma basa basa
Uyanan uyansın
uyanmayanların derdi yoktur zaten derdi biri.

Bir kuş kadardı ağzı öptüm ve öptüm.
geçmedi
içimden kötülük .
Süt kokusu sardı sonra yatağı
Biraz kan çözerdi nasılsa aramızda ölmüş
her şeyi
kestim etimi...


Önce fesleğenin elleri kırıldı
mevsimsiz
çiçeklendi kiraz
Hormonlu domates ve kimyasal yumurta eşliğinde susturdum açlığımı
ne garip şey yaşamak
ve ne vahim
bu çağda karın doyurmaya çalışmak...

Sevdiğim hangi şiir için pişman oldu isem
orda kaldı aklım
birgün birini öldürdüm içimde
sonra diğerini
Bunlar öfkelenmek için yeterli değil di.

Cinayeti gördüm
Cortazarın gördüğü gibi
kapattım kendimi eve
evin tavanı üstüme geldikçe
bilmiyorum diye bağırdım...

Ölüm kokuyordu bütün bir kent
kaldım öylece
iki büklüm
aynı yerde
toprağa verildi verilecek ellerim.

Birbirinin kopyası her şey
var bunda bir hal
Ha bir eksik ha bir fazla
ömür dediğin...