Aklımdan deli gibi şiirler akıyor
Dilimi, bacaklarının arasında gezdirirken…
Hissedebiliyorum…
Bütün gözeneklerini, bütün oluşumları.
Varoluşu, yaradılışı sorguluyorum hiç olmadık yerde.
Ve
Hiç olmadık yerlerde aklıma geliyor bazı şeyler…
Tenin kokuyor… Ama daha önce hiç almadığım bir koku bu.
Sanırım cennette böyle kokuyordur…
Dilim vücudunda nüfuz ederken ıslak ve aşkla,
Aklıma düşüveriyor sonsuza kadar yanımda olmayacağın
Ve
Bu düşünce beni birden aydınlıktan karanlığa düşürüyor.
Öyle bir karanlık ki bu… Öyle bir pis bir şey ki bu karanlık…
Susuyorum. Lanet okumuyorum…
Dalıp gidiyorum… Derinlerin’de daha derinlerine…
Dipsiz karanlık bir kuyuda buluyorum kendimi.
Adım attıkça daha derine düşüyorum
Kokun hala burnumda ama
Hala hissedebiliyorum cennet kokunu.
Sonsuza kadar yanımda olmayacağın düşüncesi
İçimi kemiriyor….
Kalbimi parçalıyor…
Canımı alıyor…

Beni dürtmenle kendime geliyorum
Baktım, gördüm o gözlerini yine
Yine karanlığım aydınlanıyor…
Bir gülümsemenle karanlık kalbimi, gül bahçesine dönüştürüyorsun.
‘’İyi misin? Daldın gittin?’’ diye soruyorsun bir de
Kafa sallıyorum ‘’iyiyim’’ manasında
Ve
Gözlerinden öpüyorum seni
Cennete dönüyorum tekrar…
İçim gül bahçesi, suratım güler yüzlü, karanlığım aydınlanmış bir şekilde
Hiç konuşmayıp,
Yorganın altına girip,
Dilimi konuşturuyorum sana…
Konuşmaya da zaten gerek yok
Bakışlarımdan anlarsın sen
Ne demek istediğimi…
İnlemen kesildiği zaman
Yorganın altından çıkıp, kalbine koyuyorum kafamı.
Ne kadar sert ve hızlı atıyor kalbin…
Sanki bana bir şey söylemek istiyor kalbin…
Daha bir dikkatimi açıp dinliyorum
Kafamı daha bir bastırıyorum göğsüne…
Hafif bir ses
Daha dikkatli dinliyorum ve sonunda
Kalbinin bana söylemek istediğini duyuyorum
‘’Sonsuza kadar senin olmayacağım’’