Münferit kaygılardan derlenmiş,
Zamandan çaldığına pişman geçen günlerin,
Satır araları ısrarlı boşluklara meyyal,
Sona kurulu alarm başı,
Dur durak bilmeden anmaya ant içtiğim
Duvar dibi yalnızlığı mor menekşenin.

Uçup gitmek zor olmasa gerek,
Tek boyutlu gözlüğün buğusunda ölmek nasıl ki sıra dışı
Çivit rengi gözlerdeki tedirgin lensin doğası mı yoksa
Edilgen bir çığlık,
Kan(a)maya meyyal yüksek ökçeli titrek ışık
Yine elleri kabzasında ölümün,
Duyulan da en bayat espri;
Yaşadığın kadar dertlisin,
Ölümün şeceresinde anlık bir rivayet
Peştamalı adeta billur sesinin
Hangi şiir ise dünde saklı
Aklarken şair peşi sıra.

Rivayetin biri bin para;
Aklanmakla meşgul yaşlı kadın;
Gençliğini çar çur ettiği kirli yorganın
Sevgi fukarası yalnızlığı.
Öncelerini nasıl derlemişse boyasız duvarlarında ömrün,
Nasıl sıtmalara bürünmüşse ölü nidaları
Birden solan gençliğin onca mücbir sebebi;
Kralı yalnızlığın ekmek kırıntılarına muhtaç
Yaralı kuş misali
Örtündüğü çarşafın yırtık yakası;
Yıkık kalesi namusun,
Bin bir dilde sevmeyi dilediği kirli geçmişi.

Dese ki; derli toplu bir cümleyi şerh düşüp;
Demedi madem bilinmezin gücü;
Suretinde solgun çığlıklar,
İndi bindi hesabı her günü ayrı vasıta;
Gel-geç ömrün de sona meyyal dökümü;
Sancısından tutun da sanmadıklarına kadar
Tüyü bitmemiş yetim imgelerin isyanı
Bir de başlık parası istemeseydi zamanında cahil babası.
Bir hikâye dillendikçe;
Bir yürek de hayli işkillendikçe
Kaçtığı adam dünden razı
Paylaşmaya karısını
O zaman kim ki nifak soktu iki göz arası?

Cehalet en hain terennüm;
Bakıp da gözlerine
Görmediklerine biçtiği kılıf
Yine anlamsız yorgunluğun kini;
Dermansız olda da ne çare vücut dili?

Tefekkürde madem ömür gitti gideli;
Nazlandıkça şirretin teamülü;
Gönül yorgun bir kez neye yarar
Bu saatten sonra hangi yitim gelir ki geri?

Yongası adeta tüm tarih;
Deli fişek olsa neye yarar gençliğin bildiği teselli?
Mihrabı yerinde madem dünün külfeti
Hadi bakalım, kolaysa dile içinden geçeni.