1.
yağmurun dirliğine yemin olsun ki
ben bir buğday tohumuydum
saçılırdım allaha ve toprağa
insanların mütebessim hâllerine saçılırdım
saçılırdım pervâneye ışığa

yağmurun dirliğine yazsalar beni
2.
demirin erliğine yemin olsun ki
bizon resmi çizilen mağara duvarıydım
kapalıydım iktidar odaklarına
kendimce ezberlerdim rutûbetimi
öyle öyle varırdım aşkınlıklara

demirin erliğine dökseler beni
3.
şimşirin gürlüğüne yemin olsun ki
acısını yansıtamayan çocukların elçisiydim
açılırdım annelerin kırıklarına
doludizgin savururdum sesimin tûfanını
aşkolsun diyerek dalgınlıklara

şimşirin gürlüğüne sürseler beni
4.
şiirin varlığına yemin olsun ki
keklik ötüşlerine bir sığınaktım
susardım dervişmeşrep bir anlayışla
benzersiz ağlardım sâhilinde kalbimin
vurulurdum pervâneyle ışıkla

şiirin varlığına gömseler beni

(*): Berfin Bahar, Haziran 2012, Sayı 172