Belki saçlarıma düşmedi ak,
Ama düşüncelerim bembeyaz.
50 yaşında bir adamım,
18 yaşında gibi soluyan.

Hiç alışamadım buralara,
Buralar da alışamadı bana.
Hep gereksiz görürdüm kendimi,
Fazlalığa fazlalık olan.

Nefes aldım, yaşadım sandım,
Oysa ne güzel de uykudaymışım.
Gözlerini dünyaya ilk kez açan
Bir bebek gibi, şaşkındım.

Okudum gördüm yaşadım.
Anladım anladım sandım,
Meğerse tüm anladıklarım
beni anlamamışlar.
Tüm yaşadıklarımsa,
anılarımda kalmışlar.

Kalktım ayağa, seçmek için bir hedef,
Anladım sonradan, hepsi de çirkef.
Farkında olmadan hedef oldum,
Bedenim neyse ama
düşüncelerimi korudum.

Çok geçmeden kabullendim,
Nasıl yürür tüm işler;
Er ya da geç düşecektim,
Kalksam da kalkmasam da,
düşecektim.

Hiç de temiz olmayan düşüncelerimi
Çok kirlettim temiz sularla.
Ağıtları izledim, kahkahaları işitirken.
Eğer dünya buysa dedim,
Ben dünyalı değilim.

Belki yaşanacak çok şey var daha,
Geçmiş de aynı gelecek de
benim için.
Tüm her şeyin arasında bir yerde
Kimseciklerin olmadığı
ince bir çizgideyim.
Anlarım anlarım da, anladıklarım anlamaz,
Ben bu dünyalı değilim.