anılar düşlerimi kışkırtıyor

dişlerimin arasında acı veriyorum sana son kez

eksik bir tanımlamaydı bakışın

baş baş üstünde vazgeçtim noksan gelişmelerden

sözlerimden son kez akacaksın

hiçbir matem uzun süreli değildir veresiyeler çoğalınca

kapattığım defterdeki tüm borçlarını sildim

huzur bulur musun o dehlizde

umrumda değil artık neyi bulup neyi kaybedeceğin

sen kızgın ateşlerde kelamdın

yüreğime bırakıldın her nefeste

sen suskunluğumun en güzel kalabalığıydın

gözlerimin önünden hiç gitmedi senler

sözler gözlerde kesilmedi ki

bir yol belirsin

unutma

kana kana akana yol belirir

sen benim kadar kanamadın Ocak karlarında

seni terkediyorum

kurdeşen ellerimle son kez çiziyorum yüzünü

eksilen gecelerde ki hüzün kokan bakışlarından nefesimi

son isyanımdır bu hücrelerine karışan

sen hep iyi olmalısın kötü manzaralar geleceğinde

ben hep güçlü olmalıyım teslimiyetler zincirinde

sakın kül olmasın ellerin

ben oksijen kafesindeyken

seni hep aldattım affet

mutlu bir resim çizdim suratıma

acı damarlarımı patlatırken

iyiyim sözlerimin hepsi yalandı

ben seni sevdim

ben seni öyle bir sevdim ki

seni bensiz bırakacak kadar sevdim

gidiyorum

söylenecek herşey kelimelenmedi belki

ama

sevdam seni uçurumlarda gezdirdiyse

yok başka çaresi

gidiyorum

kimliğim paltomun iç cebinde

sen yüreğimde

nefesim son tabelayı üflerken

sus sadece dinle

seni çok sevdim...



Roda Uyanık