Sesleri leylak rengi duyan
çan çiçekleri kımıldar içimde sessizce.
Alev denizinin içinde yara aldıkça güneş
Bir şiir mayalanır alnımda
hayata virgül koyan sözler geldikçe aklıma.
Ben diye başlayan tüm cümleler
kanar dudaklarımda.
Mahur bir şarkı çalar
gölgenin dokunduğu duvarlarda.
Çullanır anılar toprak kayması gibi üzerime.
Bir sıyrık bile değilken yara.
neden kanar tenimin bin bir yüzü hala...
Neden birinin yolu, diğerinin çıkmazı olur
Aşk mendilini düşürdükçe
hüznün ardı arkası dönemeçte sevi doldurur.



Bilirim ki ;yolum yanlış solum yanlış
söz geçiremem yüreğime.
Geleceğimi koydukça gündüze.
deh derim aklımın eşeğine.
Bir orman büyütürüm
avucuma doldurduğum harfler zincirinde
Yutsam da ladesi bile bile...



Kardan bir adam tutuşur gözlerimde.
gülüşünün ateşi ile yakarım sigaramı
Dakikalar çakıldıkça gecenin ortasına
çıplak sözcükler örer düşüncelerimi.
Dikenli tellere takılır soluğum
sözcükler ürperir dilimde
Döne döne yağar kar
bitmemiş şiirler üstüne.
Hangi kapıya dursam
bir başka zamana göçebe.
Seni düşündükçe ayraç içinde.
son bir kez ellerin birikir gövdemde.
Tepeden tırnağa yokluğunu giyinir
hüzün bırakırım yalnızlığın gölgesine...


ferda,ca