Dilde sermayem bir ‘ah’ kaldı denir ya;





Ah Sevgili Ayşegül,can dostum
Sözlerin dokundu yine bu gece ay ışığına...
Gecenin ortasında yankılandı şiire su taşıyan sesin
Anılarla dolu odanda
Kar altında kalan çiçekler kadar zarif ve güzeldin...
Dokundukça tepeden tırnağa Oğul’a
kayboldu nefesim kimsesiz kıyılarında...
Anneler ki;Kendinden önceliklidir çocukları
karartma gecelerinde olsa da ışık tutar yavrularına...


Ah Sevgili Ayşegül
Bu kadar mı benzer şairler birbirine...
Birbirini emziren kokuları
bu kadar mı hisseder insan
Ruhumuza yağan düşler kadar
yaşamın ıslağını bu kadar mı çekeriz içimize...


İnce bir çizgi araladıkça yaşamın püf noktasını
sessiz yağmurlara hep yenik düşeriz ...
Hiç gibi çıplak ,hiçteki hep gibi çığlıklarla
otuz dokuz derece ateşle şiir içeriz...
Yaralı şiirlere sardığımız söz bezi kadar
gerçektir bizim yüreklerimiz.

*

ferda,ca


Sevgili hocam can dostum unutma
’’Her gülün ömrü yeter yaprağını onarmaya’’