Sevdan bir uçurumsa şayet...
öldüm,
ucu kirletilmiş çukurlar buldum
kalbinin göğünde,
yılgın nasihatlarla bezenmiş hayaller
sonra bir umut benden yana
bizi hissediyor koynunda
gel gelelim kollarına ki
başka bir bedene dokunulmuş olan
değerli ve zor bir bedende bulunan ve
içinden hiç çıkartamadığımız hüzünlü türküleri olan
hüzünlü anılara bezenmiş hüzünlü türkülerle
mutlu görünen bir adam
sokağın başında bekleyen bir kız
ellerinde küçüklüğünden bozma kıvırcık saçları olan...



küçük kız dedim sonra sana
ve gözlerinin büyüsü gözlerime sindi
utanç verici bir gülümsemeyle baktı varlığın
sineme inen güruhuma bağırdım
ve özürlerim anlamsızca özür dilemeyişlerimeydi
konuşma!
konuşma sırada cesaret var
ölmek çok zor olur benim uçurumlarımda
ki ölemezdin,
ölmek için düşmek lazımsa...




sessiz harfler biçildi
şairin uykusuz karanlıklarına yine
gece göz rengine küsmüş gibi bu sefer
ve yıkılmaz bir terkediş ısmarlandı saçlarına
sol gözünün leyl kirpikleri tek tek ıslandı
acıların kanlarıyla,
damarlarından ölmek yerine yaşamak aktı
dudaklarında ise lanetlerle bezenmiş gece cinnetleri...
gece bekçilerinin gece cinnetlerine korkunç dakikalar yaşatırken şair
şaire gülümsemeyle meşgul oluyorsa
sende unut demeliyim hatırlamalarını
ki hatıralara bezenmiş tekrarlanmaması umulan yaşanmışlıklar olmalı
korkma küçük kız korkma!
kaç sonra korkmadan
korkak bakışlarınla kaç sonra
tüm korkmalara feryatlar bırakarak
yağmurlarınla kaç küçük kız şairin uçurumlarından...
hiç ölmemek için kaç!